محورهای گفتمان:
چند چیز را می توان به عنوان محورهای گفتمان و هم سنخی اندیشمندان ادیان مختلف مخصوصا عالمان مسلمان و جهان مسیحیت، عنوان نمود:
1 – بررسی ویژگی های جامعه آرمانی موعود.
2 – بررسی ویژگی های رهبری موعود.
3 – مقایسه نظریات ادیان مختلف در رابطه با موضوع منجی گرایی و موعود شناسی.
4- بررسی نقش ادیان درپیدایش تمدنهای بزرگ بشری. و...
این گونه گفتمانها، هم می تواند به صورت زنده و مستقیم از طریق تشکیل همایش های بین المللی و مناظرات علمی، صورت گیرد و هم می تواند بطور غیر مستقیم بوسیله ابزارهای ارتباطی همچون : اینترنت، ماهواره، برنامه های رادیوئی و تلویزیونی و... با سهولت و کمترین هزینه، انجام پذیرد .
اهداف گفتمان :
دراین دیالوگ ها و گفتمان ها ی علمی، دو هدف اساسی می باید مورد بررسی و باز کاوی قرار گیرد :
1ـ شخص شناسی و شخصیت شناسی رهبر موعود ( منجی شناسی تطبیقی).
2ـ بررسی نقش دین در شکل گیری مؤلفه های نظام جهانی نظیر : عدالت جهانی، صلح جهانی، اقتصاد جهانی، امنیت، اخلاق، معنویت، هویت و ....
بسیار جای تعجب است که عقلا و خرد مندان دور اندیش! سیاست مداران و نخبگان بشر معاصر، هراز چند گاهی برای برون رفت از معضلات و بحران های موجود، در فکر چاره جویی بر می آیند و با تشکیل گرد همای های بین المللی، در مورد مشکلات فرا روی جامعه جهانی داد سخن سر می دهند و موضوعاتی چون: حقوق بشر، آزادیهای مدنی، صلح، محیط زیست، کنترل زرادخانه های هسته ای، بهداشت، جمعیت، معضل مواد مخدر، تروریزم، فقر، بیکاری و دهها موضوع پرطمطراق دیگر را در دستورکار قرار می دهند، بدون اینکه چندان نتیجه داشته باشد.
اما در این مجالس و نشستهای بین المللی از معضل اصلی بشر معاصر یعنی: عدم حضور محسوس دین در صحنه و فقدان رهبری معصوم و الهی در جامعه، هیچگونه سخنی به میان نمی آید! در حالیکه همه ای گرفتاریها و بن بست های لا ینحل موجود نظیر: بحران فاجعه آمیز محیط زیست، بن بست علم زدگی، بن بست بی هویتی و احساس پوچی حاصل از مدرنیسم، بن بست قدرت محوری به جای مشروعیت، بن بست دموکراسی، بن بست ساختار نظام بین المللی و مهم تر از همه بن بست خلأ معنویت و اخلاق، همه و همه ناشی از بر کناری و فقدان این دو عنصر ( دین و دهبری معصوم) از عرصه حیات سیاسی – اجتماعی و گفتمان جهانی است. زیرا در فضای بیگانگی از خدا و انقطاع از دین، قدرت به جای مشروعیت می نشیند ودر نتیجه همه چیز مجاز شمرده می شود. در چنین فضایی آنچه معیار عمل خواهد بود قدرت و خواست قدرتمندان است نه چیز دیگر و این جایگزینی از بد ترین و خطر ناکترین تبدل های است که پیامد های مهلک آن حیات جامعه انسانی را تهدید می کند .
بنابر این نخستین شرط برون رفت از بن بستها، شناخت عوامل و ریشه های بحران است زیرا بدون تشخیص درد سخن از دارو و درمان بیهوده خواهد بود .
تا زمانی که بشر معاصر خسارات جبران ناپذیر غیبت دین و رهبری الهی از صحنه ای تصمیم گیری را درک ننمایند و عمیقا به این باور نرسند، هیچ راهبرد سعادت آفرین دیگری را فرا روی خود، نخواهند یافت .
آنچه تا کنون عامل اصلی انزوای دین از عرصه زندگی بوده است، غفلت و انحراف مدعیان دین داری بوده است نه عدم کارای دین. گفتمان بین المللی مهدویت و موعود شناسی، می تواند توجه اندیشمندان دینی را نسبت به نقش آفرینی دین در شکل گیری بایسته های نظام آیندة جهانی معطوف سازند .
در این گفتمان ها، می توان با تبیین ابعاد مختلف موعود گرایی اسلامی و شیعی و برجستگی های اندیشه مهدویت، افقها و فضای جدیدی را پدید آورد و با قرار دادن نظریه « دکترین مهدویت» در کانون توجهات جهانی، زمینه ای انعکاس و ترویج این اندیشه الهی و نجاتبخش را در جهان هموار نمود .
آنچه اشاره گردید صرفا در حد طرح موضوع و توجه دادن به اهمیت و ضرورت بحث بود. بدیهی است که بررسی راهکارهای توسعه و عملیاتی شدن این بحث، فرمولها، سازو کارها و بایستگی های خاصی را می طلبند که در جای خود نیاز به پردازش کارشناسانه و تأمل بیشتری خواهند داشت.
منبع: کتاب «گفتمان جهانی مهدویت و آینده بشر» قنرعلی صمدی
